De twaalfde stad
lag levend begraven
in een bergrug van
ijzige, stuivende sneeuw,
en wachtte vergeefs
op doorkomst van Paping
bij wat werd genoemd
de tocht van de eeuw.
Geen mens die die dag
de dorpsjeugd verwarmde
met heroïsch geploeter
op een te nauwe sloot.
Een levenloos schouwspel
bij min twintig graden.
de twaalfde stad:
geen teen vroor er dood.
Geertjan Spanheim, 26 juni 2007
Waardeer het gedicht: de twaalfde stad
Beoordeling: 5.6
Aantal stemmen: 784
Aantal hits: 7437
Verstuur het gedicht 'de twaalfde stad' als e-card.
Stuur een gastgedicht in.