Als uit een dicht woud
Klinkt van ver traag
De gedempte klop vol vraag
Over verdampende inhoud?
Eten wordt met weerzin binnengestouwd
Stapelen voor het geval dat
Het niet echt weten wat
Top en dal zijn ingebouwd
Spullen worden sloom bijeengesprokkeld
De slaap wil niet vertrekken
Werkt mee als spaarbekken
Toch, je voelt verbrokkeld
Op weg naar een start
Het opwarmen moet de geest doen aanslaan
Behoeden voor ‘n ingedommeld achteraan
Met een vergeten versnelling van het hart
Niets blijkt te deren
Je bent zo in de buurt
Het duurt maar even voor je moeiteloos stuurt
Je voelt het absolute verkeren
Dichterisd, 30 juli 2005
Waardeer het gedicht: Vorm
Beoordeling: 5.5
Aantal stemmen: 2579
Aantal hits: 9319
Verstuur het gedicht 'Vorm' als e-card.