Heimwee alweer
Naar dagen, zo kort nog weleer
Toen het onmogelijk scheen
Wereldturnmedaille, nooit niet één
Tribunesterren
Stralen tumult vanuit hun rust
Olympisch afgeblust
Louter Endels droom versperren
Hollands brug naar turntempel
Orlovs stempel
Perst trapsgewijs ziedende woorden
Bestuurders spelen helder hun “correcte” akkoorden
[alsof ze hun zielen niet doorboorden]
Khorkina, bekend om haar glorieuze winnen
Zinkt weg in tristesse
Haar meerkampafscheid begint als rouwproces
Heel ver staren diepliggende ogen naar binnen
Zo breekbaar
Gedragen door bundels spieren
Haar ogen dwingen tot een laatste coördinatie
Tot een ultieme winnende combinatie
Haar laatste 1, opent traanklieren
Het terugkijken begint, gelukkig maar, toch als overwinnaar.
Isd, 24 augustus 2003
Waardeer het gedicht: Anaheim
Beoordeling: 5.5
Aantal stemmen: 2041
Aantal hits: 10709
Verstuur het gedicht 'Anaheim' als e-card.